ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਅੱਖੀਆਂ

ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਭਾਵੇਂ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਨ ਸਖੀਆਂ

ਬਲ਼ਦੇ ਮਨ ਦੀ ਧੂਣੀ ਉੱਤੇ
ਝੱਲਾਂ ਮੈਂ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਪੱਖੀਆਂ

ਹਾਲੇ ਤਕ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀਆਂ
ਦਾਖਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਜੋ ਚੱਖੀਆਂ

ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਆਉਣਾ
ਦੂਰ ਹੋਣੀਆਂ ਨੇ ਤਲਖ਼ੀਆਂ

ਫ਼ਲ ਅੰਮਿ੍ਤ ਨਾ ਟੁੱਟੇ ਮੈਥੋਂ
ਟੱਪ ਟੱਪ ਕੇ ਚੜੀਆਂ ਵੱਖੀਆਂ

ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਖਾਲ਼ੀ ਕੀਤੇ
ਬੁਝੀਆਂ ਨਾ ਪਰ ਅੱਗਾਂ ਭੱਖੀਆਂ

ਮਿੱਠਾ ਗੁੜ ਨਾ ਹੋਵੀਂ ਯਾਰਾ
ਭਿਣਕਦੀਆਂ ਨੇ ਫੇਰ ਮੱਖੀਆਂ

ਆਪਣੇ ਮਨ ਪ੍ਚਾਵੇ ਨੂੰ ਹੀ
ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀਆਂ

ਸੱਚਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਦਮ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ

ਸੱਚਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਦਮ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਇਸਦੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਹੈ ਚਲ ਪਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਭਾਵਾਂ ਤੇ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਬਦਕੋਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ਹੈ
ਦਿਲ ਦੇ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨੇ ਅੱਖਰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਦਿਲ ਦਾ ਗਹਿਣਾ ਮੁਹੱਬਤ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ
ਇਸ ਪੰਛੀ ਨੂੰ ਕੈਦ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ ਛੁਡਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਅਗਨੀ ਪ੍ੀਖਿਆ ਵੀ ਇਸ ਜਗ ਤੇ ਹੁੰਦੀ
ਝੱਖੜਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਲ਼ ਕੇ ਵੀ ਪਾਰ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਧਰਤੀ ਦੀ ਖੁਰਲੀ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਮਾਰਦੇ ਨੇ
ਹੱਡ ਚੰਮ ਗੋਹਾ ਦੇ ਹੈ ਉਪਜਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਇਸ਼ਕ ਇਬਾਦਤ ਰੱਬ ਦੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਕਰਦਾ
ਸੂਲੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸਿਰ ਤਲ਼ੀ ਟਿਕਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਅਧੂਰਾਪਣ ਹੈ ਹਰ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਿਸੇ ਅਪਣਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਜਾਤ ਧਰਮ ਡੇਰੇ ਬਾਬੇ ਦਿਲ਼ ਛੋਟੇ ਹੋਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਕੱਢ ਜਿਗਰਾ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਅਲਖ ਜਗਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ