ਚੁੱਪ

ਖ‍ੌਰੇ ਕਿਓਂ ਸਵੇਰਾ ਚੁੱਪ
ਰਾਤ ਪਈ ਤਾਂ ਨ੍ਹੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਮਨ ਦੀ ਲੁਤਰੋ ਫੜੀ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ ਬਥੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਇਹ ਜ਼ਮਾਨਾ ਕਿਥੋਂ ਆਇਆ
ਅਜਗਰ ਵਰਗਾ ਜੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਹੁੰਦਾ ਕਤਲ‍ ਦੇਖ ਨਾ ਬੋਲੇ
ਕਾਹਤੋਂ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਸ‍ਰੇਆਮ ਗਰੀਬ ਦੀ ਲੁੱਟ
ਤੇ ਅਕਲਾਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਕਾਹਦਾ ਪੁੱਤ ਪ੍ਦੇਸ ਗਿਆ
ਸੁੰਨਾ ਪਿਆ ਬਨੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਬੋਲ‍ਿਆਂ ਦੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਬੋਲਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਸੱਟ ਮੇਰੀ ਤੇ ਧੜਕੇ ਨਾ
ਕਿਓਂ ਅੱਜ ਦਿਲ ਤੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਸ‍ਾਇਦ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੰਝੂ ਮੇਰਾ ਚੁੱਪ

ਪੌਣਾਂ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹੇ ਘੱਲੇ

ਪੌਣਾਂ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹੇ ਘੱਲੇ , ਪਰਤੀ ਖਾਲੀ ਪੌਣ ਹੈ
ਜਿਸਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਥਹੁ ਪਤਾ , ਪੁਛਦੀ ਕਿ ਓਹ ਕੌਣ ਹੈ

ਨਾ ਕੋਈ ਇਥੇ ਪਾਣੀ ਭਰਦਾ , ਨਾ ਕੋਈ ਆਏ ਪਿਆਸਾ
ਜਿੰਦ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੇ ਖੂਹ ਦੀ , ਉਜੜੀ ਹੋਈ ਮੌਣ ਹੈ

ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਬੇਸੁੱਧ ਸੁੱਤੇ , ਲੈ ਚਾਦਰ ਤਾਰਿਆਂ ਵਾਲੀ
ਸ਼ਾਹੀ ਬਿਸਤਰ ਵਿੱਚ ਕਰਵਟਾਂ , ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਸੌਣ ਹੈ

ਜੋੜੇ ਚਾਰ ਯੁਗਾਂ ਦੇ ਪਾਵੇ , ਉਮਰਾਂ ਬਾਹੀਆਂ ਪਾਈਆਂ
ਸਾਹ ਸੇਰੁ , ਮੋਹਾਂ ਦੀ ਮੁੰਜ 'ਤੇ ਨਫਰਤਾਂ ਦੀ ਦੌਣ ਹੈ

ਵੈਰ ਸਦਾ ਹੀ ਵੈਰ ਕਮਾਵੇ , ਤੂੰ ਆਕੜਾਂ ਨਾ ਕਰ
ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ ਤਾਂ , ਰਹਿੰਦੀ ਤਕੜੀ ਧੌਣ ਹੈ 
 
ਵਿਚ ਮੰਦਿਰੀ ਚੂਹੇ ਰਹਿੰਦੇ , ਖਾਂਦੇ ਘਟ ਕਰਨ ਬਰਬਾਦੀ
ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਚੋਗ ਖਿਲਾਰੋ , ਜਿਥੇ ਭੁਖਿਆਂ  ਦਾ ਭੌਣ ਹੈ 
 
ਮਹਕ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਈ ਨਾ ਤੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਣੀ  
ਕਿਣਕੇ ਕਿਣਕੇ  ਵਿਚ ਸਮਾਵੇ , ਪਿਆਰ ਇਸਦਾ ਮੌਨ ਹੈ

ਕੋਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਤੇ

ਕੋਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਤੇ ਮੈਂ ਡੋਲੇ ਰੰਗ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਇੱਕ ਦੀ ਵੀ ਨਾ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਈ ਲੰਘੀਆਂ ਕਈ ਬਹਾਰਾਂ

ਪਥਰਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਲਾਈ ਯਾਰੀ ਪਥਰ ਬਣ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ
ਹੁਣ ਕਿਸਨੂੰ ਪਾਸ ਬੁਲਾਵਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸਨੂੰ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਾਂ

ਤਿੱਤਲੀ ਦੇ ਗਏ ਰੰਗ ਉਦਾਸੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਨੇ ਮੁਰਝਾਏ
ਹਾਸੇ ਅਨਭੋਲ ਗੁਆਚੇ ਉੱਡ ਗਈਆਂ ਕੂੰਜਾਂ ਡਾਰਾਂ

ਬਲਦੇ ਨੇ ਅਖਾਂ ਦੇ ਕੋਏ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਲੱਗੀ
ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਦੀਆਂ ਗੇੜਾਂ ਟਿੰਡਾਂ ਕਿੰਝ ਬਲਦੀ ਨੂੰ ਠਾਰਾਂ

ਰੁੱਸ ਕੇ ਬੇਠੇ ਮਹਿਰਮ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਮਨਾਵਾਂ ਜਾਕੇ
ਕਿਹੜੀ ਨਜ਼ਰ ਨਿਹਾਰਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਰੂਪ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾਂ

ਯਾਰ ਰੱਬ ਜਾਂ ਰੱਬ ਯਾਰ

ਰੱਬ ਯਾਰ ਜਾਂ ਯਾਰ ਰੱਬ
ਹੈ ਯਾਰਾਂ ਜਿਹਾ ਨਾ ਯਾਰੜਾ

ਕੋਈ ਠਹੁਰ ਨਾ ਕੋਈ ਟਿਕਾਣਾ
ਮੈਂ ਭਾਲਾਂ ਕਿੱਥੋਂ ਯਾਰੜਾ

ਸੁੱਕੇ ਅੰਬਰ ਧਰਤੀ ਪਾਟੀ
ਬਰਸੇ ਤਾਂ ਬੱਦਲ‌ ਯਾਰੜਾ

ਜਾਂਦਾ ਬਣ ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਨੀਰ
ਕਦੇ ਦਿਲ‌ ਦੀ ਅੱਗ ਹੈ ਯਾਰੜਾ

ਸਾਵੀ ਧਰਤੀ ਅੰਬਰ ਨੀਲੇ
ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸੇ ਯਾਰੜਾ

ਰੰਗ ਗਿਆ ਮੇਰੀ ਕੋਰੀ ਚਾਦਰ
ਉਹ ਵੱਡਾ ਲਲਾਰੀ ਯਾਰੜਾ

ਤੱਕਣੀ ਵੱਟੇ ਦਿਲ‌ ਲੈ ਜਾਂਦਾ
ਉਹ ਵੱਡਾ ਵਪਾਰੀ ਯਾਰੜਾ

ਉਸਦੀ ਵਿਸਾਦ ਨਾ ਪਲਟੇ ਕੋਈ
ਉਹ ਵੱਡਾ ਖਿਡਾਰੀ ਯਾਰੜਾ

ਮੋਹ ਜਾਲ‌ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੋਹਿਆ
ਉਹ ਵੱਡਾ ਸਿ‍‌ਕਾਰੀ ਯਾਰੜਾ

ਫੜ ਫੜ ਡੋਰੀ ਨਾਚ ਨਚਾਵੇ
ਉਹ ਵੱਡਾ ਮਦਾਰੀ ਯਾਰੜਾ

ਪਲ ਪਲ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਭਰਮਾਉਂਦਾ
ਸੌ ਰੰਗ ਵਟਾਉਂਦਾ ਯਾਰੜਾ
 
ਮਿੱਟੀਓਂ ਉਪਜਾ ਕੇ ਫੁੱਲ ਕਰਦਾ
ਫਿਰ ਖਾਕ ਬਣਾਉਂਦਾ ਯਾਰੜਾ
 
ਜਦ ਸੋਚਾਂ ਉਹ ਦੂਰ ਏ ਮੈਥੋਂ
ਭੱਜ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦਾ ਯਾਰੜਾ
 
ਪੰਡ ਬੜੀ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਭਾਰੀ
ਮਾਰ ਫੂਕ ਉਡਾਉਂਦਾ ਯਾਰੜਾ

'ਮਹਕ' ਮੇਰਾ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਓਹੀ
ਬੜੇ ਚੋਜ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਯਾਰੜਾ

ਮੇਰੀ ਸਰਹੱਦ

ਸਰਹੱਦ ਕੰਡਿਆਲੇ ਝਾੜ ਦੀ ਪੰਛੀ ਟੱਪ ਜਾਵੇ
ਤੇ ਕੰਡਿਆਲੀ ਤਾਰ ਦੀ ਕੁੱਤਾ ਬਿੱਲੀ ਲੰਘ ਜਾਵੇ
ਅਤੇ ਲੱਕੜੀਆਂ ਸੇ ਜਾਲ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਪਸ਼ੂ ਤੋੜ ਜਾਵੇ
ਸਰਹੱਦ ਜੇ ਹੋਵੇ ਦਿਲ਼ਾਂ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਮਿਟਾ ਜਾਵੇ

ਹਵਾਵਾਂ ਲਈ ਨਾ ਸਰਹੱਦ ਏ ਪਰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੱਦ ਏ
ਜਿਸਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਏ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹਮਦਰਦ ਏ
ਕੋਈ ਰਿਹਾ ਉਡੀਕਦਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲਾਈ ਸੱਦ ਏ
ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਏਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤੀ ਸਰਹੱਦ ਏ

ਇੱਕ ਸਰਹੱਦ ਏ ਡਾਢੀ ਚੁੱਪ ਦੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚਲੀ
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੀ ਤੇਰੇ ਸੰਗ ਦੀ ਪਰ ਚੀਸ ਵੀ ਨਿਕਲੀ ਨਿਕਲੀ
ਨ੍ਹੇਰੇ ਚਾਨਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ  ਫਿਸਲੀ
ਅਛੋਪਲੀ ਜਿਹੀ ਸਰਹੱਦ ਮੈਂ ਵੀ ਬਣਉਣੀ ਸਿੱਖਲੀ

ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਬਣਨੀਆਂ ਤੇ ਢਹਿਣੀਆਂ
ਇਹ ਵੀ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਦਾ ਨਾ ਰਹਿਣੀਆ
ਮੇਰੀ ਸਰਹੱਦ ਉਦੋਂ ਟੁੱਟੂ ਜਦ ਪੈੜਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਪੈਣੀਆਂ
'ਮਹਿਕ' ਲੱਗਦਾ ਸਰਹੱਦਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਸਹਿਣੀਆਂ

ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਅੱਖੀਆਂ

ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਭਾਵੇਂ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਨ ਸਖੀਆਂ

ਬਲ਼ਦੇ ਮਨ ਦੀ ਧੂਣੀ ਉੱਤੇ
ਝੱਲਾਂ ਮੈਂ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਪੱਖੀਆਂ

ਹਾਲੇ ਤਕ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀਆਂ
ਦਾਖਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਜੋ ਚੱਖੀਆਂ

ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਆਉਣਾ
ਦੂਰ ਹੋਣੀਆਂ ਨੇ ਤਲਖ਼ੀਆਂ

ਫ਼ਲ ਅੰਮਿ੍ਤ ਨਾ ਟੁੱਟੇ ਮੈਥੋਂ
ਟੱਪ ਟੱਪ ਕੇ ਚੜੀਆਂ ਵੱਖੀਆਂ

ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਖਾਲ਼ੀ ਕੀਤੇ
ਬੁਝੀਆਂ ਨਾ ਪਰ ਅੱਗਾਂ ਭੱਖੀਆਂ

ਮਿੱਠਾ ਗੁੜ ਨਾ ਹੋਵੀਂ ਯਾਰਾ
ਭਿਣਕਦੀਆਂ ਨੇ ਫੇਰ ਮੱਖੀਆਂ

ਆਪਣੇ ਮਨ ਪ੍ਚਾਵੇ ਨੂੰ ਹੀ
ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀਆਂ

ਸੱਚਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਦਮ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ

ਸੱਚਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਦਮ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਇਸਦੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਹੈ ਚਲ ਪਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਭਾਵਾਂ ਤੇ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਬਦਕੋਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ਹੈ
ਦਿਲ ਦੇ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨੇ ਅੱਖਰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਦਿਲ ਦਾ ਗਹਿਣਾ ਮੁਹੱਬਤ ਜਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ
ਇਸ ਪੰਛੀ ਨੂੰ ਕੈਦ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ ਛੁਡਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਅਗਨੀ ਪ੍ੀਖਿਆ ਵੀ ਇਸ ਜਗ ਤੇ ਹੁੰਦੀ
ਝੱਖੜਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਲ਼ ਕੇ ਵੀ ਪਾਰ ਲੰਘਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਧਰਤੀ ਦੀ ਖੁਰਲੀ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਮਾਰਦੇ ਨੇ
ਹੱਡ ਚੰਮ ਗੋਹਾ ਦੇ ਹੈ ਉਪਜਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਇਸ਼ਕ ਇਬਾਦਤ ਰੱਬ ਦੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਕਰਦਾ
ਸੂਲੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸਿਰ ਤਲ਼ੀ ਟਿਕਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਅਧੂਰਾਪਣ ਹੈ ਹਰ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਿਸੇ ਅਪਣਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ

ਜਾਤ ਧਰਮ ਡੇਰੇ ਬਾਬੇ ਦਿਲ਼ ਛੋਟੇ ਹੋਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਕੱਢ ਜਿਗਰਾ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਅਲਖ ਜਗਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ