ਪੌਣਾਂ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹੇ ਘੱਲੇ

ਪੌਣਾਂ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹੇ ਘੱਲੇ , ਪਰਤੀ ਖਾਲੀ ਪੌਣ ਹੈ
ਜਿਸਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਥਹੁ ਪਤਾ , ਪੁਛਦੀ ਕਿ ਓਹ ਕੌਣ ਹੈ

ਨਾ ਕੋਈ ਇਥੇ ਪਾਣੀ ਭਰਦਾ , ਨਾ ਕੋਈ ਆਏ ਪਿਆਸਾ
ਜਿੰਦ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੇ ਖੂਹ ਦੀ , ਉਜੜੀ ਹੋਈ ਮੌਣ ਹੈ

ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਬੇਸੁੱਧ ਸੁੱਤੇ , ਲੈ ਚਾਦਰ ਤਾਰਿਆਂ ਵਾਲੀ
ਸ਼ਾਹੀ ਬਿਸਤਰ ਵਿੱਚ ਕਰਵਟਾਂ , ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਸੌਣ ਹੈ

ਜੋੜੇ ਚਾਰ ਯੁਗਾਂ ਦੇ ਪਾਵੇ , ਉਮਰਾਂ ਬਾਹੀਆਂ ਪਾਈਆਂ
ਸਾਹ ਸੇਰੁ , ਮੋਹਾਂ ਦੀ ਮੁੰਜ 'ਤੇ ਨਫਰਤਾਂ ਦੀ ਦੌਣ ਹੈ

ਵੈਰ ਸਦਾ ਹੀ ਵੈਰ ਕਮਾਵੇ , ਤੂੰ ਆਕੜਾਂ ਨਾ ਕਰ
ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ ਤਾਂ , ਰਹਿੰਦੀ ਤਕੜੀ ਧੌਣ ਹੈ 
 
ਵਿਚ ਮੰਦਿਰੀ ਚੂਹੇ ਰਹਿੰਦੇ , ਖਾਂਦੇ ਘਟ ਕਰਨ ਬਰਬਾਦੀ
ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਚੋਗ ਖਿਲਾਰੋ , ਜਿਥੇ ਭੁਖਿਆਂ  ਦਾ ਭੌਣ ਹੈ 
 
ਮਹਕ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਈ ਨਾ ਤੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਣੀ  
ਕਿਣਕੇ ਕਿਣਕੇ  ਵਿਚ ਸਮਾਵੇ , ਪਿਆਰ ਇਸਦਾ ਮੌਨ ਹੈ

ਕੋਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਤੇ

ਕੋਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਤੇ ਮੈਂ ਡੋਲੇ ਰੰਗ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਇੱਕ ਦੀ ਵੀ ਨਾ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਈ ਲੰਘੀਆਂ ਕਈ ਬਹਾਰਾਂ

ਪਥਰਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਲਾਈ ਯਾਰੀ ਪਥਰ ਬਣ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ
ਹੁਣ ਕਿਸਨੂੰ ਪਾਸ ਬੁਲਾਵਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸਨੂੰ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਾਂ

ਤਿੱਤਲੀ ਦੇ ਗਏ ਰੰਗ ਉਦਾਸੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਨੇ ਮੁਰਝਾਏ
ਹਾਸੇ ਅਨਭੋਲ ਗੁਆਚੇ ਉੱਡ ਗਈਆਂ ਕੂੰਜਾਂ ਡਾਰਾਂ

ਬਲਦੇ ਨੇ ਅਖਾਂ ਦੇ ਕੋਏ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਲੱਗੀ
ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਦੀਆਂ ਗੇੜਾਂ ਟਿੰਡਾਂ ਕਿੰਝ ਬਲਦੀ ਨੂੰ ਠਾਰਾਂ

ਰੁੱਸ ਕੇ ਬੇਠੇ ਮਹਿਰਮ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਮਨਾਵਾਂ ਜਾਕੇ
ਕਿਹੜੀ ਨਜ਼ਰ ਨਿਹਾਰਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਰੂਪ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾਂ