ਭਿਉਂ ਪੱਲਾ ਝਨਾਅ ਦਿਆਂ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਡੁੱਬ ਗਏ ਅਸੀਂ ਪਰੇਮ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਭਾਵੇਂ ਸੀ ਸਭ ਸੰਗੀ ਸਾਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਰਹੇ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਰਹੇ ਡੁੱਬੇ ਸਦਾ ਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਰੰਗ ਕੁਦਰਤੀ ਨਾ ਦੇਖੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ ਕੇ
ਖੁੱਭੇ ਰਹੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਘਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਪੱਥਰਾਈਆਂ ਸੋਚਾਂ ਨੇ ਅਹਿਸਾਸ ਫਾਹ ਲਏ
ਉਲਝਿਆ ਰਿਹਾ ਪੇਟਾ ਤਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਇਹ ਕਿਹੜੀ ਹੈ ਬਦਕਿਸਮਤੀ
ਜ਼ਿੰਦ ਹੋਈ ਬੁੱਢੀ ਉਮਰਾਂ ਨਿਆਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਗਿਲ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੇ ਪੱਤਝੜੀਂ ਝੜ ਜਾਂਦੇ
ਅਸੀਂ ਉੱਜੜੇ ਹਾਂ ਰੁੱਤਾਂ ਸੁਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਕੱਚੀ ਤੰਦ ਪਿਆਰ ਦੀ ਸੰਭਲ ਹੱਥ ਪਾਵੀਂ
ਟੁੱਟੇ ਨਾ ਅਸਾਂ ਦੀਆਂ ਖਿੱਚੋਤਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਸੁੱਖ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਕਰਮ ਹੁੰਦੇ ਅਮਲਾਂ ਦੇ
ਕਿਉਂ ਭਾਲ਼ੇਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਮਸਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment