ਚੰਨ ਪਤਾਸਾ ਖੁਰਦਾ ਖੁਰਦਾ ਖੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਰੋਲ਼ਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਦਿਲ਼ ਤੋਂ ਬੋਲਿਆ ਧੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਮਹਿਫ਼ਿਲ਼ਾਂ ਨੇ ਲੱਗਦੀਆਂ ਤੇ ਉੱਠਦੀਆਂ
ਸਮਾਂ ਪਏ ਹਰ ਆਪਣੇ ਰਾਹੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਦਿਲ਼ ਮਹਿਲ ਪੱਥਰ ਦੇ ਜਾਂ ਹੋਵਣ ਕੱਚ ਦੇ
ਵਕਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਨਾਲ਼ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਮਨ ਬੁੱਧੀ ਕਰਦੇ ਕਮਾਲ਼ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ
ਕਿਹੜੇ ਮੋੜ ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਫ਼ੁਰਨਾ ਫੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਪੈਸਾ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਹੋ ਜਾਣ ਜੇ 'ਕੱਠੇ
ਬੰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਕਰੀ ਘੁਰ ਘੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਜਦ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਕੋਈ ਵਾਹ ਨਹੀਂ ਚਲਦੀ
ਮਨ ਪਿਆ ਸੋਚੀਂ ਕਰੀ ਝੁਰ ਝੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਸੰਭਲ ਦਿਲਾ ਤੂੰ ਅਟਕ ਨਾ ਜਾਵੀਂ ਕਿਧਰੇ
ਟੁੱਟ ਜਾਏ ਜੇ ਸਾਜ਼ ਤਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਸੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਖਿੜਦੇ ਗੁਲਾਬ ਮਹਿਕਦੇ
ਰਹਿੰਦਾ ਯਾਦ ਸਦਾ ਜੋ ਕੰਡਾ ਪੁਰ ਜਾਂਦਾ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ਮਨਜੀਤ ਜੀ,
ReplyDeleteਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਕਿਹਾ....
ਪੈਸਾ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਹੋ ਜਾਣ ਜੇ 'ਕੱਠੇ
ਬੰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਕਰੀ ਘੁਰ ਘੁਰ ਜਾਂਦਾ
ਪੈਸਾ ਤੇ ਹੰਕਾਰ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮਨੋਬਰਿਤੀ ਬਦਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਨਿਮਰਤਾ ਕਿਸ ਬਲਾ ਦਾ ਨਾਓਂ ਹੈ ਓਹ ਭੁੱਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਹਰਦੀਪ