ਇੱਕ ਬੇਰੰਗਾ ਲਿਫਾਫ਼ਾ

 










ਕਿਹੜਾ ਘੁਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਅਪਣੱਤ ਤੇ
ਰੋਂਦਾ ਹੋਊ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਮਸੀਹਾ ਆਪਣੀ ਦੁਰਗੱਤ ਤੇ

ਕਿਸਨੇ ਸੰਗੀ ਘੁੱਟੀ ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਮਿਰਗ ਦੀ
ਕਿਸਨੇ ਕਾਲਖ ਡੋਲ਼ੀ ਸੂਹੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰੱਤ ਤੇ

'ਤੂੰ ਲੈ ਰਾਹ ਆਪਣਾ ਮੈਂ ਚੱਲੀ' ਕਹਿ ਕੇ ਪਰਤ ਪਈ
ਸੀ ਕਿਸ ਨਿੱਜੜੇ ਪੱਥਰ ਪਾਏ ਮੇਰੀ ਮੱਤ ਤੇ


ਤੇਰਿਆਂ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਨੀ ਸੀ
ਕਿਓਂ ਲਿਖ ਆਈ ਮੌਤ ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਪੱਤ ਤੇ

ਇੱਕ ਬੇਰੰਗਾ ਲਿਫਾਫ਼ਾ ਹੌਂਕਿਆਂ ਦਾ ਨਿੱਤ ਆਉਂਦਾ
ਕੋਈ ਨਾਂ ਪਤਾ ਨਾ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਇਸ ਖ਼ਤ ਤੇ

ਕਿਸਨੇ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ 'ਚ ਵੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ਚਾਨਣੀ
ਜਾ ਕੇ ਲਏ ਸਜਾ ਨੀਲ਼ੇ ਅੰਬਰ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ