ਵਾਵਰੋਲ਼ੇ ਆਉਂਦੇ ਨਿੱਤ ਉੱਠਦੇ ਤੂਫਾਨ ਬੜੇ

ਵਾਵਰੋਲ਼ੇ ਆਉਂਦੇ ਨਿੱਤ ਉੱਠਦੇ ਤੂਫਾਨ ਬੜੇ
ਸਮਾਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਅਸੀਂ ਰਹੇ ਓਥੇ ਹੀ ਖੜੇ

ਹਾਂ  ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਲੱਗ ਪਾਇਆ ਕੋਈ ਸਿਰੇ
ਪੱਤ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦੇ ਲੱਗ ਲੱਗ ਬਹੁਤ ਝੜੇ

ਕਿਉਂ ਅੱਖ ਨੀਵੀਂ ਕਰਕੇ ਲੰਘ ਗਏ ਸਓ
ਅੱਜ ਹਵਾ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰ ਸਾਡੇ ਦੋਸ਼ ਮੜੇ

ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾ ਅੱਗ ਦੇ ਪੈਰ ਧਰੇ
ਕਹਿਰ ਕੇ ਡੁੱਬ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸੜੇ

ਬੱਦਲ ਪਰਦੇਸੀ ਹੋਏ ਨੇ ਕਦੋਂ ਪਰਤਣਗੇ
ਕਿੰਨੇ ਸਾਵਣ ਲੰਘ ਗਏ ਗੁਜ਼ਰੇ ਕਈ ਵਰ੍ਹੇ

ਬਚਪਨ ਦੀ ਮਸੂਮੀਅਤ ਨਾ ਮਿਲੀ ਮੁੜਕੇ
ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬੌਖ਼ਲਾਏ ਤੇ ਪੂਜੇ ਕਈ ਥੜ੍ਹੇ